Chobienice

Duża wieś na skrzyżowaniu dróg: Wolsztyn - Zbąszyń -
- Babimost. Pierwsza wzmianka istnieje z 1394 roku.
Wieś była dawniej gniazdem kilku gałęzi rodów Chobienickich.

W XXVIII - XX wieku wieś była siedzibą rodziny Mielżyńskich. Hr. Ignacy Mielżyński z Iwna, nabył drogą kupna w 1910 r.
od swego brata, hr. Macieja, posła do parlamentu niemieckiego, artysty malarza i dzielnego myśliwca.

Klasycystyczny pałac zbudowano przed 1765 r. Na początku XIX w. dostawiono przed nim czterokolumnowy portyk
z herbem Mielżyńskich i napisem:

" Nie sobie, lecz następcom "

Końcem XIX wieku dobudowano ciąg pomieszczeń od strony parku. Niestety intencje właścicieli poszły w zapomnienie. Pałac jest w stanie zdewastowanym.

Przy pałacu znajdują się dwie oficyny:
prawa barokowo-klasycystyczna z 2 poł. XVIII w.,
o dachu mansandrowym, lewa z końca XVIII w., przebudowana.
Za nią istnieją pozostałości grodziska stożkowego.
Obok zabudowań rozciąga się park krajobrazowy
( 7,06 ha ), z pozostałościami układu regularnego
z XVIII w. Rosną w nim m.in. platan o obw. 440 cm,
buk 340cm i jesiony do 320 cm.
Za przepływającą przez park rzeką Szarka nabiera charakteru leśnego. Tu również rosną stare drzewa, m.in. wyrastające ze wspólnego korzenia lipy o obwodzie 620 i 550 cm.

Na skraju parku wznosi się barokowy kościół z 1778 r., rozbudowany w latach 1928-1930. Wyposażenie wnętrza utrzymane jest w stylu rokokowym.
W kapliczce opodal kościoła umieszczono barokową rzeźbę św. Wawrzyńca.

Na cmentarzu położonym po przeciwnej stronie kościoła znajduje się zbiorowy grób 10 mieszkanców poległych w latach 1919-1920. Jest to kamienna barokowa figura św. Jana Nepomucena oraz kwadratowa kaplica prawdopodobnie z pocz. XX w., kryta dachem mansandrowym.
Wschodnia częśc wsi to obszerny kompleks byłego PGR, wsród których zachowało się wiele budynków z 2 poł. XIX w.
Z kierunku Wolsztyna wiedzie do niego aleja starych kasztanów.

W pobliżu wsi wykopano młotek kamienny, 48 pierścieni brązowych różnej wielkości, po części jeszcze nie wykończonych, urny, brązową fibulę, przedmioty służące do stroju, żelazne szpilki i żelazną siekierkę. Przedmioty te znajdują się
w muzeum T. P. N. w Poznaniu. Dawniejszy dziedzic Chobienic, hrabia Maciej Mielżynski, dziad właściciela, nosił specjalnie dla siebie zrobioną czapkę
z daszkiem, którą z czasem wszyscy Wielkopolanie nosili, nazywając ją "Maciejówką."

Jezioro Chobienickie

Jezioro o powierzchni 236 ha, głebokości 3,4 m, długości 3900 m, szerokości 1100 m, rozczłonkowanej linii brzegowej, leżące w ciagu Obry , 2 km na pł. zach. od Chobienic. Brzegi niskie ( z wyjątkiem części zach.), z szerokim pasem trzcin. Pośrodku znajdują się dwie wyspy o łącznej pow. 5,6 ha; większa zwana jest Owczą. Od zach. znajduje się duży pólwysep - dawna wyspa Ostrów lub Konwaliowa, na którym utworzono ptasi rezerwat. Stwierdzono na niej ślady osady wczesnosłowiańskiej.
Część pd.-wsch. jeziora nazywa się jez. Wojciechowskim, część pn. jez. Chobienickim Małym.
Wyspa Konwaliowa jest ptasim rezerwatem przyrody, utworzonym w 1959 r. na pow. 26,30 ha w celu ochrony miejsca gnieżdżenia i legów czapli siwych. Obejmuje dawną wyspę zwaną Ostrów lub Konwaliową na jez.Chobienickim.
Obecnie półwysep oddzielony jest od lądu pasem mokradeł. Rośnie tu 130- letni las sosnowy z domieszką brzóz, osik, wiązów, jesionów, topoli, grabów i olszy. Występują też pojedyncze okazy kilkusetletnich dębów.
Wzdłuż brzegu ciągnie się wąski pas drzewostanu olszowego, a wokoło szeroka strefa oczeretów.
W runie rośnie obficie konwalia majowa. W tym odosobnionym miejscu czaple znalazły dogodne warunki bytowania
( blisko 100 gniazd ).

Ignacy Mielżyński o swoim przedsiębiorstwie
Hrabia z rycerską fantazją
Antykwariat

strona główna