Nasza miłość

Pomówimy o twych biednych siostrach,
O tym wszystim, co umarło dawno.
Śmierć nie zawsze budzi lęk i postrach -
Tylko człowiek duszę ma niewprawną.

Pomówimy o miłości naszej,
O tym wszystkim, co zapomnieć trudno.
Śmierć nie zawsze umarłymi straszy -
Tylko człowiek duszę ma bezludną.

Słońce wskrzesza nakazem płomienia
Coraz chciwiej i coraz rozrzutniej,
I na świecie nic się nic odmienia -
Tylko ludzie są bezbrzeżnie smutni.

Naszych pieszczot świąteczność weselna
Schnie i żółkine słowami wątłemi -
Nasza miłość znojna i śmiertelna
Trwała krótko. Jak trzęsienie ziemi.